نور پنهان
کتاب ۹ از سری هری بوش

آنچه در دل است، پایانی ندارد.

این را زمانی دوستی به من گفت. می‌گفت آن را در شعری خوانده که به آن باور دارد. به نظر او، معنایش این بود که اگر آدم چیزی را وارد قلبش کند—آن را واقعاً در لابلای آن الیاف مخملی قرمز جا دهد—همیشه در آنجا برایش خواهد ماند. هر اتفاقی هم بیفتد، در آنجا منتظر خواهد بود. می‌گفت ممکن است یک آدم باشد، یا یک محل، یا یک رؤیا. یک رسالت. هر چیزی که مقدس باشد. می‌گفت همه‌اش به آن چین‌های اسرارآمیز پیوند می‌شود. همیشه. انگار بخشی از آن می‌شود، و می‌ماند، و همپای قلب می‌تپد.

من پنجاه و دو سال دارم و به این اعتقاد دارم. شب‌ها که سعی می‌کنم بخوابم، ولی خوابم نمی‌برد، آن وقت است که این را می‌فهمم. در آن زمان است که گویا همه‌ی مسیرها به هم وصل می‌شوند، و افرادی را می‌بینم که دوستشان داشته‌ام، یا از آنها متنفر بوده‌ام، افرادی که کمکشان کرده‌ام، یا به آنها آسیب زده‌ام. دست‌هایی را می‌بینم که به طرفم دراز می‌شوند. آن تپش را می‌شنوم و می‌دانم و می‌فهمم که چه باید بکنم. رسالت خودم را می‌دانم و آگاهم که راهی برای گریز یا برگشت نیست. و در آن لحظات است که می‌دانم که آنچه در دل است، پایانی ندارد.